Górnicki Michał

 – inżynier górnictwa, dyrektor Towarzystwa „Czeladź” Urodził się w 1887 w Suwałkach w rodzinie Heleny z Misiągiewiczów i Kazimierza Górnickich. W Suwałkach pobierał pierwsze nauki. Będąc w 7 klasie rosyjskiego gimnazjum został usunięty ze szkoły za udział w strajku szkolnym. Ostatecznie średnie wykształcenie uzyskał w prywatnej polskiej szkole handlowej, zorganizowanej w Suwałkach przez Komitet Obywatelski. Mając zamknięty wstęp do wyższych szkół zaboru rosyjskiego, wyjechał za granicę. W 1913r. ukończył uniwersytet w Liege w Belgii, uzyskując dyplom inżyniera górniczego. W 1914r. objął w Towarzystwie „Czeladź” obowiązki pomocnika zawiadowcy, później powierzono mu kierownictwo wydziału elektryczno- mechanicznego. Na tym stanowisku zastała go I wojna światowa. Szybko popadł w konflikt z okupacyjnym zarządem kopalni, sprzeciwiał się bowiem rekwizycji metali na cele wojenne. Został zmuszony przez zarząd do ustąpienia ze stanowiska kierownika i powrócił do pracy jako pomocnik zawiadowcy. Po zakończeniu I wojny systematycznie awansuje: w 1919r. zostaje mianowany zawiadowcą, w 1924r. naczelnym inżynierem a w 1935r. dyrektorem Kopalni „Czeladź”.

Z dniem 1 kwietnia 1937r. powołano go na stanowisko dyrektora pełnomocnego Towarzystwa „Czeladź”. Do wybuchu II wojny pełnił ponadto funkcję członka Rady Nadzorczej „TEP” w Czeladzi. Obok pracy zawodowej inż. Górnicki działał w organizacjach społecznych i instytucjach samorządu gospodarczego. Miedzy innymi piastował mandat radcy Izby Przemysłowo- Handlowej, był członkiem Rady Towarzystwa Przemysłów Zagłębia Dąbrowskiego, pełnił funkcję sędziego handlowego w Sądzie Okręgowym w Sosnowcu. Za tę działalność został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, 11 marca 1939r. Michał Górnicki obchodził uroczyście 25 lecie swej pracy w Towarzystwie „Czeladź”. W uroczystym okolicznościowym nabożeństwie odprawionym przez szambelana Jerzego Imielę w kościele parafialnym na Piaskach wzięli udział dyrekcja, urzędnicy i robotnicy Kopalni „Czeladź”

a także członkowie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, w którym jubilat piastował godność honorowego prezesa. Po mszy i wspólnym, zbiorowym zdjęciu odbył się bankiet gdzie dyrektor Górnicki przyjmował gratulacje, prezenty i podziękowania. Michał Górnicki za wszystkie dowody życzliwości zrewanżował się ofiarowując 300 zł Komitetowi Dożywiania Dzieci w Piaskach. Niespełna pół roku później wybuchła II wojna światowa. Michał Górnicki został usunięty ze stanowiska, szykanowany załamał się psychicznie. Co zdarzyło się potem wiemy z opowiadań ówczesnych mieszkańców Piasków, którzy twierdzą, że dyrektor Górnicki popełnił samobójstwo. 29 grudnia 1939r. jego zgon zgłosili w kancelarii kościelnej Doktor Praw Zygmunt Grątkowski i prokurent Towarzystwa „Czeladź” Feliks Tecław. Sporządzony przez księdza Imielę akt zgonu nie wspomina o przyczynie nagłej śmierci dyrektora. Górnicki został pochowany na cmentarzu piaskowskim. Po zakończeniu wojny, w 1945r. na skutek krążących wśród piaszczan pogłosek i domniemań, otwarto grób dyr. Górnickiego. Według relacji naocznego świadka (Tadeusza Iwańskiego) grób okazał się być pusty. Do dziś nie wiemy jaką tajemnicę skrywa śmierć i pochówek 52 letniego Michała Górnickiego.

Skip to content