Wiśniewski Marian

– urodził się 8 września 1889r. w Dęblinie, w rodzinie o rodowodzie szlacheckim, w której kultywowano tradycje patriotyczne, z szacunkiem odnoszono się do kultury i literatury polskiej. Ojciec Mariana, Stefan Wiśniewski z zawodu był farmaceutą, matka, Julia z domu Koryzanow zajmowała się pięciorgiem dzieci. Marian Wiśniewski po ukończeniu szkoły średniej w Żytomierzu, rozpoczął studia medyczne w Kijowie, na Uniwersytecie św. Włodzimierza. W 1916r. uzyskał dyplom lekarski. Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej, rozpoczął pracę w klinice profesora Obrazcowa w Kijowie, gdzie uzyskał specjalizację internistyczną. W 1918 roku został lekarzem zakładowym i kierownikiem szpitala w Cybulowie na Ukrainie. Podczas wojny polsko – bolszewickiej, rodzina Wiśniewskich utraciła cały swój majątek. Opuścili tereny Wileńszczyzny, a dzięki pomocy kolegi ze studiów – Rudolfa Szulca, Marian Wiśniewski osiadł w Czeladzi. Pracę w tutejszym szpitalu rozpoczął jako ordynator oddziału wewnętrznego; wkrótce został dyrektorem. Od 1929r. Wiśniewski prowadził poradnię przeciwgruźliczą i okulistyczną w Czeladzi. W 1918r. Marian Wiśniewski ożenił się ze Stefanią Lipską. W 1920r. urodził się ich pierwszy syn – Jerzy, a w 1925 drugi – Stefan. Z wybuchem wojny w 1939r. Wiśniewscy przenieśli się do Warszawy, by móc aktywnie przeciwstawić się niemieckiemu okupantowi. Marian obejmuje w tym czasie kierownictwo placówki medycznej w Lesznie, jednocześnie pracuje w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie. Aktywnie włączył się do ruchu oporu, lecząc i udzielając schronienia działaczom państwa podziemnego. Aresztowany przez gestapo i osadzony na Pawiaku został wykupiony z aresztu przez kolegów. Wiśniewski walczy w powstaniu warszawskim wraz ze swoimi synami. Młodszy syn, Stefan (pseudonim „Mucha), żołnierz batalionu „Zośka”, poległ w trakcie walk. Pierworodny Jerzy po upadku powstania trafił do obozu. Oboje rodzice ciężko przeżyli tragiczne wydarzenia. Po wojnie Marian wraz z rodziną wraca do Czeladzi, gdzie całkowicie poświęca się pracy w szpitalu, początkowo jako ordynator, później jako dyrektor. Doktor Wiśniewski znany był ze swojego społecznego zaangażowania. Najbiedniejszych pacjentów leczył za darmo, jako ochotnik testował na sobie nowe lekarstwa, nieustannie poszerzał swoją wiedzę i podnosił kwalifikacje medyczne. Z jego inicjatywy powstaje szkoła pielęgniarska w Czeladzi w 1961r. W 1955r. przeżywa kolejną tragedię – śmierć syna Jerzego, który po pobycie w obozie nigdy nie wrócił do pełnego zdrowia. Ratował życie setkom ludzi, a wobec choroby Jerzego – także lekarza, był bezradny. Pomimo kolejnej tragedii rodzinnej pozostał pogodnym i aktywnym człowiekiem. Swe ojcowskie uczucia przelał na wnuczki: Ewę i Annę. Jedna z wnuczek Ewa Proszowska tak wspomina dziadka: „…był bardzo pogodnym człowiekiem, z ogromnym poczuciem humoru. Pamiętam jak szczerze i głośno się śmiał. Był opiekuńczym, ciepłym i troskliwym mężem, ojcem i dziadkiem. Lubił dobrze zjeść i potrafił przyrządzić wiele potraw. Był niezwykle aktywny. Kochał przyrodę i jeśli tylko czas pozwalał, jeździł na wycieczki, polował, uprawiał ogród, a w nim ukochane róże. W nawale pracy znajdował czas na życie rodzinne i towarzyskie. Razem z żoną prowadził dom otwarty, w którym każdy czuł się dobrze. Dziadek często przyjmował gości. Uwielbiał ludzi, ale źle znosił towarzystwo ludzi konfliktowych. Otaczał się w pracy ambitnymi lekarzami, życzliwymi dla pacjentów, pasjonującymi się swoim zawodem. Pomagał im zdobywać specjalizacje, kształtował w nich postawę lekarzy humanistów.” Marian Wiśniewski zmarł nagle 3 lipca 1963r. W jego pogrzebie, obok rodziny i przyjaciół, uczestniczyły tłumy mieszkańców Czeladzi i Zagłębia. Spoczął na cmentarzu parafialnym przy ul. Nowopogońskiej. Rada Państwa odznaczyła go pośmiertnie Sztandarem Pracy I Klasy. 20 lat po śmierci doktora Wiśniewskiego radni miasta Czeladź uchwalili, nadanie Jego imienia szpitalowi, budowy którego był inicjatorem. W 1983r. na parterze Szpitala Miejskiego w Czeladzi została odsłonięta przez wnuczkę dr Wiśniewskiego – Annę Jandę tablica pamiątkowa, na której widnieje napis: „Marian Wiśniewski: Lekarz, patriota, inicjator budowy, pierwszy i długoletni dyrektor szpitala.”

 

 

 

 

Skip to content