Pałac pod Filarami
Od momentu powstania siedzibą Muzeum jest tzw. Pałac pod Filarami wybudowany w latach 1924-25 jako willa dyrektora kopalni „Saturn”. Piętrowy obiekt z bocznymi ryzalitami, opięty gładkimi lizenami, z portykiem kolumnowym i dachem w typie polskim, posiada odwołania do klasycyzmu w jego rodzimym wydaniu, urzeczywistnionym w formie szlacheckiego dworku polskiego, bardzo popularnego w początkach II Rzeczpospolitej. Za harmonijną i wysmakowaną szatą zewnętrzną kryje się eleganckie wnętrze z efektownym centralnie zakomponowanym holem. Najbardziej reprezentacyjną salę willi, nazywaną od elementów wystroju Salą Lustrzaną – obecnie miejsce koncertów, wernisaży, konferencji, urozmaicają tafle luster oraz sztukaterie. W leżącej w jej sąsiedztwie Sali Dębowej można podziwiać oryginalną boazerię oraz belkowy strop z bogatą dekoracją snycerską z ludowymi motywami zdobniczymi.
Wokół budynku zakomponowano niewielki, czytelny do dnia dzisiejszego park, który w okresie międzywojennym miał charakter zamknięty i był przeznaczony dla mieszkańców willi – dyrektora Józefa Przedpełskiego i jego małżonki, Marii.
Budynek przechodził różne koleje losu. Po II wojnie światowej pełnił rolę sierocińca dla dzieci rozłączonych z rodzicami w wyniku akcji „Oderberg”, hotelu robotniczego, później przez wiele lat był siedzibą Naczelnej Organizacji Technicznej. Od 2000 roku mieści się tu sala ślubów czeladzkiego Urzędu Stanu Cywilnego. Skomplikowane dzieje obiektu sprawiły, że został on w dużej mierze pozbawiony oryginalnego wyposażenia. Zachowanymi elementami wystroju są: dębowe boazerie o rzeźbiarskiej dekoracji, stiukowe sztukaterie, dwa ceramiczne kominki oraz dębowy kredens. W budynku mieszczą się obecnie sale wystawowe, pomieszczenia administracji, biuro Dyrektora Muzeum oraz magazyny zbiorów muzealnych.