– Urodził się 3 lutego 1902r. w Przeczycach jako najstarsze z pięciorga dzieci Feliksa Głażewskiego i Józefy z Sokołów, primo voto Dęboń. Cała rodzina mieszkała w Tuliszowie, gmina Wojkowice Kościelne. Szkołę powszechną ukończył w Przeczycach. Od 1913, mieszkając na stancji uczniowskiej Józefa Siecińskiego – redaktora i wydawcy „Głosu Ludu”, kontynuował naukę kolejno 3 gimnazjach częstochowskich: Wł Biegańskiego, G. Kośmińskiego, wreszcie W. Szudejki. Zmiany te były wymuszone masowym zamykaniem szkół polskich przez władze carskie. W 1917 roku Głażewski przeniósł się bliżej domu, do Wyższej Szkoły Realnej w Sosnowcu (dzisiejsze IV LO im. St. Staszica), którą ukończył w 1920 roku. Już w połowie lipca tego samego roku na wezwanie Rady Obrony Kraju zgłosił się do Komendy Uzupełnień. Przydzielony do 10 półkompanii telegraficznej, po czterotygodniowym przeszkoleniu w Kielcach, skierowany został na front z 1 Korpusem Jazdy gen. Rómmla w rejon Żytomierza.
Zwolniony z wojska w połowie grudnia 1920 roku niemal natychmiast rozpoczął studia na wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Na pierwszym roku studiów stancję dzielił
z kolegą z sosnowieckiego gimnazjum, światowej sławy tenorem Janem Kiepurą, który wówczas również rozpoczął studia prawnicze. W przeciwieństwie do Kiepury, który wbrew woli ojca, porzucił prawo dla kariery śpiewaka operowego, Głażewski ukończył w 1927 studia i podjął pracę w Wydziale Powiatowym Sejmiku Będzińskiego. Pracował tu na różnych stanowiskach.
W latach 1929 – 30 pełnił funkcję burmistrza miasta Czeladź Przewodniczący Wydziału Powiatowego, starosta będziński Józef Boxa na podstawie art. 44 Dekretu z 1919 roku o samorządzie miejskim wyznaczył 19 czerwca 1929 roku jako dzień wyboru nowego burmistrza Czeladzi. W razie nie wybrania przez radnych przewodniczący Wydziału Powiatowego miał prawo sam dokonać nominacji burmistrza na okres 1 roku. Ponieważ radni czeladzcy nie potrafili przegłosować żadnego kandydata wymaganą większością głosów, starosta J. Boxa nominował na funkcję burmistrza Czeladzi ówczesnego inspektora samorządu gminnego Głażewskiego. Głównym zadaniem nowego gospodarza miasta, którego podjął się Głażewski było uzdrowienie gospodarki finansowej miasta. Rozpoczął również starania o budowę nowej rzeźni miejskiej. Władysław pełnił swe obowiązki niespełna rok – od lipca 1929 do 15 maja 1930, tzn. do dnia gdy radni Czeladzi przystąpili do wyboru nowego burmistrza. Obok Głażewskiego wysunięto drugiego kandydata – Ryszarda Piwowara, który ostatecznie wygrał głosowanie większością głosów, 4 dni później Wydział Powiatowy Sejmiku Powiatowego zaakceptował wybór nowego burmistrza i jednocześnie przyjął z dniem 31 maja 3 miesięczne wypowiedzenie Głażewskiego z pracy w samorządzie gminnym. Już we wrześniu 1930 roku Głażewski podjął pracę sekretarza Wydziału Powiatowego w Sandomierzu, dokąd przeniósł się wraz z rodziną i gdzie spędził całą wojnę. Po wyzwoleniu zamieszkał w Kielcach i z tym miastem związał resztę swego życia prywatnego i zawodowego. Pracował kolejno w Wydziale Samorządowym, Biurze Regionalnym Centralnego Urzędu Planowania, był dyrektorem administracyjnym Zjednoczenia Budownictwa Miejskiego, a od 1968 roku na etacie Ministerstwa Rolnictwa. We wrześniu 1970 roku przeszedł na emeryturę. Prowadził aktywne życie nie tylko zawodowe, ale również społeczne. Był współzałożycielem spółdzielni wydawniczej tygodnika propagującego Centralny Okręg Przemysłowy pt. „COP”. W czasie wojny zainteresował się pszczelarstwem. Przez 20 lat działał jako prezes Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy i członek Zarządu Polskiego Związku Pszczelarzy. W 1932 roku ożenił się z Janiną Krzemińską, z którą miał dwoje dzieci – córkę Hannę i syna Janusza. Władysław zmarł 21 lipca 1991 roku w Kielcach, gdzie został pochowany.