Kołodziejczyk Zygmunt

– starszy ułan 12. Pułku Ułanów Podolskich 3. Dywizji Strzelców Karpackich. Zygmunt Kołodziejczyk, syn Kosmy, urodził się 5 maja 1921 roku w Czeladzi. 3 miesiące przed wybuchem wojny, w czerwcu 1939 roku, uciekł z Czeladzi na wschód. Został złapany przez żołnierzy sowieckich przy przekraczaniu granicy z Rumunią pod Zaleszczykami, a następnie skazany na 5 lat więzienia wywieziony w głąb Rosji. Prawie 2 lata przebywał w obozach pracy w Kazachstanie. Po ogłoszeniu amnestii we wrześniu 1941 roku wstąpił do organizowanej armii polskiej w Związku Radzieckim. Pełnił służbę w kompanii wartowniczej Kwatery Głównej Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. W sierpniu 1942 roku wraz z wojskiem ewakuowanydrogą morską do Iranu. Przydzielony do 12. Pułku Ułanów Podolskich 3. Dywizji Strzelców Karpackich – przeszedł z nim cały szlak bojowy. Był łącznościowcem – jeździł na motocyklach. Na Środkowym Wschodzie właśnie z powodu wypadku motocyklowego trafił do szpitala. We Włoszech brał udział w bitwach o Monte Cassino, Bolonię i Ankonę. Pod Ankoną został ranny.

Posiadał odznaczenia polskie: Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino (6232),Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal Wojska, Odznakę za Rany, Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie oraz brytyjskie: The War Medal 1939-1945, The 1939-1945 Star, Italy Star.

Po wojnie otrzymał: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945.

Wojnę zakończył w stopniu starszego ułana. Do Polski wrócił z Anglii w 1947 roku. Ożenił się z Mieczysławą Głowacką urodzoną w 1929 roku, z którą miał 3 dzieci – dwóch synów i córkę. Niestety było mu dane przeżyć śmierć obu synów. Z zawodu był kierowcą pocztowym, pracował w Katowicach. Od 1977 roku przebywał na emeryturze. Zmarł 30 sierpnia 1994 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Czeladzi przy ulicy Nowopogońskiej.

 

Skip to content