– przyszedł na świat 7 lutego 1899 r. w Czeladzi w rodzinie górniczej Idziego i Franciszki z Marczyków. Mieszkał z rodzicami i sześciorgiem rodzeństwa przy ul. Grodzieckiej 16. Ukończył Politechnikę Warszawską na Wydziale Dróg i Mostów. Pracował początkowo jako robotnik na kopalni „Saturn”. Później zaś, do roku 1939 w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach. W latach trzydziestych Romuald Mazur zaznaczył swą obecność na czeladzkiej scenie politycznej. W latach 1934-37 piastował mandat radnego. Był członkiem Komisji Finansowo-Budżetowej oraz Rewizyjnej, a także Komitetu Niesienia Pomocy Bezrobotnym i Biednym (1934), członkiem Sekcji samodzielnej egzystencji w tymże Komitecie. Po ustąpieniu przez B. Dorobczyńskiego ze stanowiska burmistrza miasta Czeladź, Wydział Powiatowy na posiedzeniu w dniu 15 czerwca 1936 r., działając w trybie art.50 pkt. 9 Ustawy z 23 lutego 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorialnego ( Dz.U. nr 35, poz.294 ), pozytywnie zaopiniował kandydaturę R.Mazura na stanowisko wiceburmistrza Czeladzi, a następnie zdecydował, że będzie on zastępczo pełnił obowiązki burmistrza miasta do czasu obsadzenia tego stanowiska w drodze wyborów ( wybory odbyły się 4 lipca). Swe sympatie polityczne Mazur skierował w stronę Obozu Zjednoczenia Narodowego. Aktywnie działał w czeladzkich strukturach tej partii od samego początku tj. od 5 lipca 1937 r., czyli od dnia zawiązania terenowego oddziału. Na posiedzeniu, w dniu 4 października 1937 r., ze względu na opuszczenie bez usprawiedliwienia 3 kolejnych posiedzeń Rady Miejskiej, Wydział Powiatowy postanowił orzec utratę mandatu radnego przez inż. R. Mazura. Kiedy wybuchła II wojna światowa, Mazur stanął do walki z najeźdźcą hitlerowskim. Brał udział w kampanii wrześniowej. Aresztowany przez Gestapo po tragicznych wydarzeniach w mieście tzw. „Krwawej Środzie” (17 lipca 1940 r.). Po wojnie Mazur pracował jako kierownik Wydziału Architektury i Budownictwa PMRN w Bytomiu. Pełnił także takie funkcje, jak: inspektor Spółdzielni Mieszkaniowej „Strzecha Rodzinna”, doradca techniczny Opery Śląskiej, biegły sądowy. Dwukrotnie odznaczony był Krzyżem Zasługi, Medalem za długoletnią służbę. Działał w strukturach Stronnictwa Demokratycznego. Był żonaty z Danutą z domu Cisowską. Był ojcem Zofii i Zbigniewa. Zmarł 1 listopada 1965 r. w Bytomiu. Spoczął w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Czeladzi.