– żołnierz armii gen. Andersa, sierżant 10. Kompanii Mostowej 10. baonu saperów, 3. Dywizji Strzelców Karpackich. Urodził się 6 lipca 1907 roku w Czeladzi. Ojciec Józefat pracował jako strażnik parku miejskiego oraz grał w strażackiej orkiestrze, matka zajmowała się domem. Mieczysław po ukończeniu 7 klasy szkoły powszechnej nr 1 w Czeladzi kontynuował naukę ucząc się stolarki u rzemieślniczych mistrzów Leona Miodyńskiego i Stefana Kuzi. W latach 1925-1927 odbył zasadniczą służbę wojskową a między rokiem 1930 a 1932 w szkole podoficerskiej przeszedł szkolenie saperów, po czym awansowany do stopnia kaprala został przeniesiony do rezerwy. W 1934 roku ożenił się z panną Józefą Nocuń. Rok później urodził się pierworodny syn małżeństwa Miodyńskich – Jan. Mieczysław pracował w zakładzie stolarskim, ale w połowie lat trzydziestych, gdy zapanował ogólnoświatowy kryzys gospodarczy odczuwalny również w małej Czeladzi, stracił swe miejsce zatrudnienia. Aby utrzymać rodzinę założył mały sklepik. W lipcu 1939 roku przyszedł na świat drugi syn Andrzej. Miesiąc później 24 sierpnia 1939 roku Mieczysław otrzymał kartę mobilizacyjną z przydziałem do I baonu mostów kolejowych w Krakowie, w szeregach którego walczył w wojnie obronnej 1939 roku. Tocząc kolejne walki wraz z żołnierzami jednostki cofa się na wschód przez Mordy, Platerów, Siedlce, Czeremchę, Łuck, Dubno, Zamość i Czereśnik. Wzięty do niewoli sowieckiej przebywał w obozach jenieckich kolejno w Brodach, Podchorcach, Sasowie, Podwołczyskach, Połtawie, Rodakowie, Woroszyłowgradzie i Starobielsku. Tu dociera do niego informacja o pakcie ZSRR-Polska, amnestii dla polskich jeńców i organizowaniu armii polskiej. Wstąpił do nowotworzonego wojska i w sierpniu 1941 roku znalazł się w Tockoje koło Buzuluku. Zimą wyruszył z wojskiem Andersa na południe Kraju Rad, a w sierpniu 1942 roku znad Morza Kaspijskiego statkiem do irańskiego miasta Pahlawi. Do Iranu przybył już jako szef kompanii w stopniu sierżanta. Jego pobyt w tym kraju przedłużył się nie jedynie z racji konieczności odbycia wielu szkoleń wojskowych ale także z powodu długiego pobytu w szpitalu i dokuczliwego przebiegu malarii, na którą zapadł. W październiku 1943 roku opuścił Iran i po kilku tygodniach pobytu w Palestynie, a następnie Egipcie w końcu stycznia 1944 roku z 10 baonem saperów zawinął do Taranto we Włoszech. Stąd rozpoczął bojowy szlak całej kampanii włoskiej, w której uczestniczył poprzez – Compobasso, Venafro, Monte Cassino, Ankonę, Seingallię aż do Rzymu. Jako saper budował tzw. drogę polskich saperów, umożliwiającą dotarcie oddziałom wojska do klasztoru na wzgórzu Monte Cassino. W sierpniu 1944 roku wziął udział w zwycięskiej defiladzie w Rzymie. Wojnę zakończył w stopniu sierżanta. W 1946 roku wraz z innymi polskimi żołnierzami opuścił Włochy i wyjechał do Newcastle w Anglii. Na wyspach brytyjskich po raz pierwszy od wielu lat otrzymał wiadomość od żony. Po długich wahaniach w czerwcu 1947 roku wrócił do Polski do rodzinnej Czeladzi. 2 tygodnie później podjął swoją pierwszą powojenną pracę. Za rok, w 1948 roku, urodziła się Teresa – trzecie dziecko Miodyńskich. W latach 50-tych Mieczysław ukończył kurs nauczyciela zawodu i rozpoczął pracę w Szkole Rzemiosł Budowlanych w Będzinie, gdzie uczył do 1972 roku tzn. do przejścia na emeryturę.
Posiadał odznaczenia polskie:
– Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino,
– Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami,
– Medal Wojska,
– Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939,
– Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie,
oraz brytyjskie:
– The 1939-1945 Star,
– The War Medal 1939-1945,
– Italy Star.
Po wojnie otrzymał:
– Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł w 1997 roku. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Nowopogońskiej.