– przyszedł na świat 30 maja 1888 r. w miejscowości Gorzków, gmina Malkowice, powiat Opatów. Był synem Michała i Natalii z d. Chelińskiej. Żonaty od 1919 r. z Janiną z d. Szawłowską, z którą doczekał się trzech synów: Krzysztofa, Michała ( rozstrzelany przez Niemców w 1942 r.) oraz Jacka (zmarł we wczesnym dzieciństwie). Tadeusz Rudzki uczęszczał do szkół w Sosnowcu i Warszawie. Maturę zdał w Krakowie. Studiował na politechnice w Wiedniu, Grazu i Lwowie, gdzie ukończył Wydział Architektury na Lwowskiej Szkole Politechnicznej uzyskując stopień inżyniera magistra. W trakcie studiów pełnił funkcję prezesa Bratniej Pomocy, studenckiej organizacji samopomocowej. Od 1915 r. przez dwa lata pracował przy inwentaryzacji architektonicznej Zamku Królewskiego w Warszawie,a przez kolejne cztery lata w Zarządzie Gmachów Reprezentacyjnych. W 1921 r. rozpoczął pracę w Będzinie w charakterze architekta powiatowego. W latach 1924-1927 prowadził nadzór architektoniczny w zakresie robót budowlanych w Zarządzie Miejskim w Sosnowcu.W kolejnych 8 latach Rudzki uprawiał wolny zawód architekta na terenie Zagłębia Dąbrowskiego. W czerwcu 1927 r. otrzymał zlecenie od Magistratu czeladzkiego, który powierzył Rudzkiemu opracowanie projektu letnich urządzeń kąpielowych nad rz. Brynicą. Nie zachowały się jednak w archiwach żadne projekty czynione dla miasta autorstwa Rudzkiego. Jako profesor budownictwa i matematyki wykładał również w Państwowej Średniej Szkole Technicznej w Sosnowcu. Dnia 16 marca 1929 r. uchwałą rady miejskiej, w wyniku porozumienia Zjednoczenia Mieszczańsko-Robotniczego i PPS, został wybrany burmistrzem m. Czeladź. Urząd objął 25 marca. Bardzo krótko pozostawał na tym stanowisku. Już 4 czerwca podał się do dymisji ze względu na ciężkie położenie finansowe miasta i niemożność prowadzenia racjonalnej polityki. Taka niekorzystna sytuacja gospodarcza w dużej mierze była wynikiem znacznego obciążenia budżetu miejskiego kredytami, zaciągniętymi przez komisarza Marczyńskiego. Wprawdzie środki te zostały wykorzystane celem poprawy infrastruktury drogowej w mieście, niemniej jednak doprowadziły w efekcie do poważnego zachwiania równowagi budżetowej. Do czasu zatwierdzenia rezygnacji przez władze nadzorcze, Rudzki pracował dalej na urzędzie burmistrza, najprawdopodobniej do 19 czerwca. W latach 1935-1939 Tadeusz Rudzki zajmował posadę architekta miejskiego w Będzinie. W czasie okupacji pracował jako rysownik w niemieckim Zarządzie Miejskim w Będzinie. Po wyzwoleniu nadal pracował w tym mieście na stanowisku architekta. Pełnił ponadto funkcje zastępcy kierownika Wydziału Drogowo-Budowlanego, Miejskiego Zakładu Wodociągowo- Kanalizacyjnego oraz Miejskiego Zakładu Elektrycznego. Pracował także jako biegły sądowy w sosnowieckim sądzie. Od 1 września 1959 r. do 15 marca 1961 r .Rudzki, będąc już na emeryturze, zawarł umowę w sprawie stosunku służbowego w niepełnym wymiarze godzin i pracował nadal jako weryfikator w Referacie Nadzoru i Dokumentacji Technicznej w Wydziale Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Będzinie. Uhonorowany najwyższym odznaczeniem cywilnym, Orderem Polonia Restituta, w uznaniu zasług i osiągnięć przy odbudowie ze zniszczeń wojennych Zamku w Będzinie. Zmarł 29 października 1967 r. w Sosnowcu. Spoczywa na cmentarzu przy ul. Smutnej w Sosnowcu.